Dzień dobry :)
Zaś nie widzieliśmy się tutaj szmat czasu, ale do zrobienia wciąż tak wiele, że naprawdę wszystkie plany trudno upchnąć w każdy dzień, tydzień, miesiąc. Nie ma nudy, o nie. Ręce ciągle zajęte, głowa jeszcze bardziej i żadne tam "nudzi mi się" nie ma szans tu zaistnieć.
Dawno już pisać miałam o miejscu, do którego przywiało mnie lat temu prawie trzy. Zegar tykał, kartki z kalendarza wyfruwały jedna za drugą i jakoś nie było kiedy skrobnąć tych paru słówek. Dzisiaj jednak aura sprzyjająca wyciszeniu w codziennej bieganinie, więc nadrabiam zaległości. Jako, że pierwszego czerwca mija rok odkąd dołączyłam do pewnej ekipy, o której również z radością chciała bym Wam opowiedzieć, to dzisiaj kumulacja ;)...
Przeprowadzka do Polkowic wywołała u niektórych moich znajomych lekkie oburzenie, no bo jak to, Legnica to Legnica, miasto historyczne, a to drugie to fuj i blech i zadoopie, w którym na dodatek trzęsie... Co ja tam niby będę robić, nudy, plotkujące środowisko i nudy po wtóre... Cóż, jestem wielką fanką zadupia jeszcze głębszego i dopóki żyję wszystkie moje działania skierowane są i będą ku przeniesieniu w takie właśnie miejsce. Legnica to też żadna metropolia i w porównaniu z wieloma miastami w Polsce zadupie jeszcze głębsze, więc nie ma się co nadymać. Poza tym dojazd komfortowy, kiedy chcę dojechać mogę szybciej, niż przejechać z jednego końca miasta na drugi. W moim nowym miasteczku za to spokój, zero świateł, na których człowiek koczuje po 3 cykle, same ronda, więc czasu oszczędzam ogrom. Wszystko blisko, niczego mi tu nie brakuje, a najbardziej doceniam fakt, że z horyzontu zniknęły mi potworne huciane kominy ziejące dymem przez dzień cały. Owszem w Polkowicach powietrze też nie jest uzdrowiskowe, ale jest dużo lepiej. Czasem trzęsie, to fakt. Wyrobiska po miasteczkiem dają znać o sobie od czasu do czasu. Bywa, że lekki niepokój mnie dopada, ale nigdy atak paniki i chęć ucieczki, więc jest OK. Większy strach odczuwałam w Legnicy wychodząc wieczorową porą na spacer z psem. Ogólny bilans przeprowadzkowy po tych trzech latach jak najbardziej pozytywny. Nie jest to miejsce na stałe, o nie. Zasiedzieć mi się tu nie wolno, bo dom, w którym żyję moim rodzinnym nie jest. Statystycznie to kobiety najczęściej na starość zostają same, więc w razie gdyby... ech... trudno o tym myśleć, choć trzeba, na wyprowadzkę miała bym niewiele czasu. Dlatego nam tutaj jeszcze parę lat, a później robię rząd i spadamy, lub spadam stąd... Czas pokarze co uda nam się zbudować w najbliższej przyszłości ;)
Teraz o mojej ekipce roboczej :)
Dla unormowania życia zewnętrznego i wewnętrznego potrzebowałam pracy na etatku. Wywalanie 3\4 miesięcznej krwawicy na utrzymanie działalności było już totalnie bez sensu. Poza tym wszystkie znaki na polskiej ziemi i niebie wskazują, że przedsiębiorca w naszym kraju to zło najgorsze, które trzeba zastraszać z każdej strony i gnębić tak, żeby dał sobie spokój, lub z głodu zdechł. No chyba, że jest przedsiębiorcą "wysokiej klasy", robi duże przekręty i ma powiązania z państwową trzodą chlewną (czyt. najgłośniej chrumkający przy korycie...) Wielkie pieniądze nigdy nie były moim życiowym celem, ino spokój. Stąd też poszukiwania miejsca przede wszystkim z fajnymi ludźmi. W tej kwestii miałam ogromne szczęście, bo od roku czas zawodowy spędzam z dziewczynami, które szczerze uwielbiam. Każdą z osobna i wszystkie razem. Każda jest inna, każda naprawdę wyjątkowa i razem stanowimy bardzo zgrany zespół. Owszem, bywa, że tak po babsku jedna na drugą się nabzdyczy niepotrzebnie. Bywają jakieś niedomówienia, albo głupi odruch przerabiania problemu za plecami, zamiast rozmowy wprost, co jest jedynym skutecznym sposobem prostowania sytuacji. To jednak banał, system do naprawienia. Ważne, że lubimy spędzać ze sobą czas. Ja lubię bardzo i mam nadzieję, że dla nich też jestem wsparciem, nie ciężarem :*
Robię w handlu :) Parę razy mówiąc znajomym gdzie aktualnie pracuję spotkałam się z reakcjami mocno zastanawiającymi. No niby "żadna praca nie hańbi...", niby spoko, ale serio? Tak poniżej kompetencji? Tak serio serio to nie miałam lepszej pracy. Wracam do domu bez dźwigania myśli o tym, co w tym miesiącu jeszcze do zrobienia. Spokój ducha jest nie do wycenienia. Mam zdrowy kontakt z ludźmi, którzy nie mają całego stada much w nosie, a to bywało bardzo uciążliwe w moim poprzednim miejscu pracy. Firma jest spoko, nawet jeśli korpo korbę namiętnie próbuje nam wkręcać, w typowy sobie sposób stawiam lekki opór. Dbają jednak o nas coraz bardziej. Lubię to miejsce, tych ludzi i lubię kontakt z naszymi klientami. Jest dobrze. Oby się nie zesr.... Tu odpukuję trzy razy w niemalowane czółko...
Dzięki temu, że wypracowałam w swoim małym światku względny spokój mogę powolutku wracać do pracy szmacianego dziubacza. W międzyczasie przygotowuję dekoracje na Boże Narodzenie, bo czasu pochłaniają multum. Pokazywać ich tu jednak nie będę tak do września... Poczekają sobie cierpliwie. Czasem robię coś małego dla kogoś miłego, lub bliskiego, czasem dla siebie. Dużo tego nie było ostatnimi czasy, ale parę sztuk wrzucam, żeby okrasić przydługi pewnie do przetworzenia dla niektórych tekst ;)
Witam serdecznie..cieszę się bardzo że u Pani wszystko
OdpowiedzUsuńNo i masz babo placek ...ślepa i nacisnęłam ....kończąc myśl wszystko ok Pozdrawiam serdecznie i buziaczki dla Natalii Iwona Janas❤😊
OdpowiedzUsuńŚciskam mocno Pani Iwonko. Mam nadzieję, że u Pani również wszystko dobrze :* Buziaczki przekażę, dziękuję pięknie.
UsuńCiesze się że wróciłaś i pokazuj co tam powstaje pięknego u Ciebie kobietko. Też branża w której pracuje nie jest do chwalenia się i czasami po prostu nie przyznaje się do tego co robię ale jak piszesz i u mnie to tylko było. Jakoś przeżyję. Ważne że czas wolny spędzam na tym co lubię i z ludźmi których lubię. Wszystkiego dobrego
OdpowiedzUsuńJa nie mam problemu z mówieniem gdzie pracuję. Przekochane, mądre i zdolne istoty mam wokół siebie i jeśli ktoś ośmieli się rzec o nich złe słowo kiedy będę w pobliżu to zapewne uruchomię się mocno. W skarpety mu pójdzie ;) Poza tym nieistotne czym się człowiek zajmuje. Ważne, żeby to, co się robi, robić dobrze i tyle. No chyba, że jest to fach, który polega na robieniu komuś świństwa, czy krzywdy. Taka praca hańbi, a jakże. Ja osobiście miejsc z ludźmi z rozdmuchanym papierami ego mam po dziurki w nosie. Zbyt wielu idotów i prostaków z dyplomami spotkałam na swojej drodze. Na dzień dzisiejszy mogła bym i szambowozem jeździć gdyby taka zaszła potrzeba, pod warunkiem, że do towarzystwa miała bym kogoś z kim dzień mijał by bezstresowo. Tobie Alu też życzę takiego miejsca pracy, w którym czas będzie mijał przyjemnie. A chwalenie się stanowiskami tu czy tam, wydumanym prestiżem zostawmy ludziom małym duchem. Bywa, że na uniwersytetach najwięcej mądrości nosi w sobie cieć lub pani sprzątająca, więc ten tego... Najważniejsze jakim się jest człowiekiem :) Uściski Alu!|
UsuńHej, Aniu, cieszę,w się, że u Ciebie wszystko ok. Dzwoniłam kiedys, ale nie odbierałaś. Przesyłam buziaki, Ela S. :-)))))
OdpowiedzUsuńOj, trzeba było smska puścić. Mogłam być w pracy w tym czasie, a numeru nie zidentyfikować. Daj znać co tam u Ciebie. Buziole zasyłam!
UsuńAnula Kochana, jesteś niezwykłą wartościową kobitą, cieszę się ogromnie, że dołączyłaś do naszego zespołu i mam nadzieję, że szybko się nie rozstaniemy. Życzę Ci jak najlepiej, pisz więcej, bo robisz to bardzo dobrze. Ściskam mocno. eM
OdpowiedzUsuńI co święta wyjmuję Twoje rękodzieła i z namaszczeniem umieszczam by patrzeć i podziwiać. Dzięki, że czasem coś piszesz. Dobrze wiedzieć jak żyćko się toczy. My od roku na zadupiu i chyba tego nie zamienimy. Buziole
OdpowiedzUsuńNice post thank you Lori
OdpowiedzUsuń