Czasem bywa smutno...

Dokładnie tak.... Wczoraj było mi smutno i uczucie smutku przeciągnęło  się na dzisiejszy poranek... Niemiła rozmowa, niesprawiedliwe zarzuty, brak zrozumienia i przede wszystkim oskarżycielski ton... bolał mnie brzuch. Bolał do samego powrotu do domu.
Wypiłam herbatę, trochę przeszło. Dzisiaj boli znowu...
Dostałam szpilę w bok i za co? Za to, że najzwyczajniej w świecie jestem szczęśliwa. No właśnie, jestem szczęśliwa jak nigdy nie byłam. Pierwszy raz mam pełny zestaw tego, czego do poczucia szczęścia mi potrzeba. Tym szczęściem cieszę się tak bardzo, że mogłabym krzyczeć o nim pełną piersią, suszyć zęby  przez dzień cały uśmiechając sie od ucha do ucha,dzielić się nim z każdym przechodniem! I tak powsztrzymuję się od tej euforii od dłuższego czasu w obawie przed interwencją medyczną. Najwyraźniej jednak naprawdę szczęśliwym być poprostu nie wypada. Przynajmniej zdaniem niektórych... Sugestii, że wszyscy śmiać się będą nie rozumiem i zrozumieć wcale nie chcę. Jeśli ktoś miałby się śmiać z tego, że jest mi najzwyczajniej w świecie dobrze, to szczerze współczuję głupoty i jadu w sercu. Jeśli ktoś lepiej się czuł kiedy wszystko szło źle,kiedy miałam wokół siebie podłych, egoistycznych ludzi, kiedy cierpiałam tak, że żal ściskał mi gardło, niech idzie swoją drogą. Niech nie pyta co u mnie słychać, niech nie komentuje złośliwie czegoś, o czym nie ma pojęcia.
JESTEM SZCZĘŚLIWA!!! Mam ochotę wstawać rano, mam siłę się uśmiechać, mam chęć do pracy i przede wszystkim nie boję się jutra! Będę czerpać z tego szczęścia całą łychą! Wszystkim życzę tego, co czuję dzisiaj, co nareszcie czuć mi było dane! Życzę tego nawet tym, którzy kiedyś moje dni przemalowali na czarny kolor. Nie zapomniałam-wybaczyłam. Nie nienawidzę, bo nienawiść nienawidzącego niszczy od środka. Kocham i jestem kochana. Nie zamierzam się tego wstydzić! Dlaczego niby nie wolno o tym mówić głośno?! Bzdura jakaś! Nie zgadzam się, tupię obiema nogami i nie zgadzam się stanowczo! To tak jak z wiarą, wszyscy w koło niby wierzący, ale spróbujcie ot tak zacząć rozmowę o Bogu, tak chwaląc Go poprostu. Nie wolno!Po co narażać się na śmieszność. Jeśli więc radość z miłości kogoś śmieszy, to chcę być śmieszna! Dla mnie wiara=miłość.  I tak właśnie mam,że jak się cieszę to całą sobą, jak cierpię to każdą komórką mojego marnego ciała. Tak mam ja- Anka- wrażliwiec ze skłonnością do nadwrażliwości. Wrażliwcy- gatunek podobno piękny i niebezpieczny,przede wszystkim jednak zdolny do rzeczy wielkich i niezwykłych. Dzięki nim ten świat ma poezję i prozę, muzykę i sztukę maści wszelakiej. Dzięki nim ten świat jest pełen wzruszeń, łez szczęścia i smutku. Dzięki nim nie jest siekierą rąbany w sześcian. Bez nich byłby QUADRATISCH- PRAKTISCH- GUT- nudny do bólu. Swoją nadwrażliwość zaakceptowałam, polubiłam i oswoiłam. Jeśli ktoś nie kupuje mnie takiej, bardzo mi przykro, tak jestem skonstruowana. Tak KTOŚ mnie sobie wymyślił. Nie zmienię tego. Nie zamierzam nawet próbować dopasować się do oczekiwań, które wypaczyłyby mnie samą. Taka jestem. Cieszę się jak dziecko z rzeczy, obok których ktoś inny przeszedłby nie zauważając nawet. Wszystko, czego doświadczam staram się czuć najmocniej jak tylko się da- SZCZERZE. KOCHAM kogoś, kto zabiera mi siatki z rąk, choćby nie wiem jak lekkie były, kogoś kto słucha i myśli, kogoś kto nie ma w sobie ani odrobiny chamstwa i kłamstwa. Kocham kogoś przy kim poczułam się jakbym po długiej, ciężkiej i pełnej złych przygód podróży wróciła wreszcie do domu. Kocham kogoś, dzięki komu  każdego dnia rosnę w siłę. Z radością nad tym wszystkim nie będę czekać do przyszłego roku, do jutra... Czy wiem ile czasu mi zostało, jak nie wiem ?! Cieszę się dzisiaj i będę cieszyć się jutro. Będę się uśmiechać pokazując pełen garnitur zębów i mam nadzieję, że będziecie szczerze cieszyć się ze mną. Garnek pełen szczęścia wyjem do ostatniej kropelki, a złośliwe osy niech lecą sobie gdzie indziej...

Oooo, wygadałam się i już mi lepiej :)

Pozdrawiam i szczerej radości życzę każdego dnia

Anka