Dziubeczki moje :)

Witajcie w dzień świąteczny!

U nas dzisiaj błogie lenistwo i przyjemności.

Zaraz wybieramy się do Daszowa na wioskowe podpatrywanie i może małą sesję zdjęciową.

Zanim jednak ruszymy w drogę napiszę Wam króciutko o moich dziubeczkach:)

Wspominałam ostatnio, że zakupiłam małe skarby?

W zeszłym tygodniu, dokładnie w sobotę, ruszyliśmy rano na giełdę lubińską.

O jak ja lubię te wykopaliska rzeczy różnych:)

Dosłownie wszystko tam można znaleźć.

Czasu mieliśmy niewiele, bo pan I. w soboty (niestety ;( ) też musi pracować, poza tym trzeba było pobiegać za paroma częściami, o ktorych ja bladego pojęcia nie mam.

Biegiem zatem między stoiskami i ludźmi, którzy na kocach, plandekach, tudzież łóżkach polowych wystawiają cuda na kijku.

Ja, z moim sokolim wzrokiem, niestety potrzebuję przystanąć, popatrzeć uważniej, bo tak to tylko kolorowe plamki mam w oczach.

Na to czasu niestety zabrakło, więc w duchu czułam lekkie roczarowanie, że nic nie udało mi się wypatrzyć w tym całym kramie.

Ku mojej wielkie, ogromnje wręcz radości, tuż przy wyjściu u przemiłej pani, dostrzegłam moje cudeńka :)))

Dziubeczki śliczne pastelowo- błękitne i miętowe- MARZENIE!!!

Marzeniem były od czasu jakiegoś, ale nowe z tej firmy kosztują "nieco", więc tylko zerkałam na nie od czasu do czasu w sklepach internetowych, wzdychając głęboko.

Jak widać jednak marzenia się spełniają prędzej, czy później i garneczki-dziubeczki mam i ja :)

Firma Riess z Austrii robi świetną emalię w cudownych wręcz kolorach.

Są takie śliczne, że przez cały dzień chodziłam uchachana jak dziecko po wizycie w wesołym miasteczku.

Garnuszki z dziubkiem są bardzo przydatne w kuchni, a jak kiedyś doczekam się większej przestrzeni, będą wyeksponowane na honorowym miejscu, bo żal chować je w szafce.

Był jeszcze czerwony w białe groszki i jakoś gapa- ja zapomniałam  kupić.

Może dlatego, że euforia i pełne już ręce nie pozwoliły mi ogarnąć wszystkiego.

Jeśli jednak nikt go nie dopadnie przede mną, to jeszcze i on dołączy do mojej kolekcji ;)

Przydałby się też taki z miarką, ale to może kiedyś, jak z kasą będzie lepiej, albo jak los zechce mi go podarować za groszy parę, jak te na zdjęciach ;)

A żeby nie było, że nie pracuję twórczo, to prezentacja mała mojej pierwszej dzierganej podusi.

Kwadraciki powstały w tzw. międzyczasie (ulubione słowo mojej pani dyrektor :P )

Połączyły  się w całość na Mazurach, a resztę dokończyłam już w moim grajdołku przy maszynie podszywając podusię aksamitem w kolorze śmietankowym.

Kolejna podusia kremowo- różowa też już prawie na wykończeniu, ale to innym razem.

Dzisiaj żegnam Was pastelowo 

i życzę miłego świętowania ;)

Wasza A.