A to feler, westchnął seler...

Każdy ma jakiś feler. Ideały nie istnieją koniec kropka!
Charaktery bywają różne i jeszcze się taki nie urodził, co by wszystkim dogodził. To prawda stara i niepodważalna. Te charakterki felery mają większe i mniejsze. Niektóre dodają uroku właścicielowi, a inne są po prostu niestrawne i ludzi dotkniętych przez feler tego typu należy omijać szerokim łukiem.
Niestety nie tylko charaktery feler dopada.
Ciało krucha rzecz i u każdego  jakby się przyjrzeć coś się znajdzie.
Mój feler zdiagnozowano jakieś osiem lat temu.
Sama nazwa zabrzmiała magicznie i azjatycko: Hashimoto.
Usłyszałam wtedy "Niech pani za dużo nie czyta, bo smutno się zrobi, trzeba z tym żyć i tyle".
Co racja to racja. Jak człowiek za bardzo wkręci sobie temat do głowy, to sam staje się felerem.
Nastawienie to podstawa, a przykłady pozytywnego myślenia i jego dobroczynnego działania mam w rodzinie. Siostra mojego dziadunia dowiedziawszy się, że ta cholera raczysko ją trawi, krzyknęła "A ja w d.... mam tego raka!". Flance na działce były do sadzenia i od lat wytarte ścieżki do przejścia. Nie było co zaburzać sobie tego rytmu życia tylko z powodu jakiegoś raka... Żyła więc sobie w najlepsze, a raczysko, ku niedowierzaniu wszystkich w koło, stało sobie w miejscu.
Na moim Hashi nie skupiałam się więc wcale. Niestety moja cholera upodobała sobie moje stawy i podgryza je z wielką namiętnością...
Nie piszę Wam tego żeby się użalać. Bujam się do przodu całkiem nieźle i jeszcze wiele lat w pionie pozostać zamierzam ;) Informacją o moim felerku sprawiłam też pewnie wielką radość pewnej osobie. Zapewne w duchu podskoczyła aż do góry i urosła o dobrych parę centymetrów. To kolejny dowód na to, że każde ciało feler posiada. U niektórych głowa nie pracuje jak należy, innym stawy się sypią... W swojej głupocie niech więc celebruje ten moment radości, na zdrowie!
Piszę do Was, bo mój problem staje się problemem powszechnym. Hashimoto to choroba tarczycy. Dotkniętych nią jest wielu, niestety wielu o tym nie wie, a hashi nieleczone robi swoje. Samo hashi, jak mówią lekarze, przebiega bezobjawowo. Niestety jest to choroba autoimmunologiczna i  towarzyszy jej cała masa typowych dolegliwości. Nie będę rozwodzić się tu długo nad jej objawami, bo nie chcę zanudzać Was Kochani. Kto chce, doczyta w wolnej chwili. Wpadłam tu dzisiaj  z tym wpisem, żeby namówić Was na coś.
Idzie wiosna. Zapewne każda/każdy z Was ma chętkę na zakupowe szaleństwo, odświeżenie swojej garderoby na nowy sezon... Proszę Was żebyście w tym nowym sezonie pamiętali również, a może przede wszystkim,  o swoim zdrowiu. Podstawowe badania krwi, to coś, do czego chcę Was namówić. Nie wydacie dużo, możecie je wykonać zamiast dokonania zakupu jednego T-shirt'u. Możecie tym samym wiele zaoszczędzić- Wasze dobre samopoczucie. Dbajcie o siebie Kochani, tym bardziej, że zdolne Wasze głowy i ręce bezwzględnie potrzebne są temu światu. Bywają takie dni, że igła w palcach się nie trzyma, ale walczę z nią, lub czekam na lepszy dzień. Gdybym jednak wiedziała wcześniej, może tej walki mogłabym sobie oszczędzić...

 Mój dziergany- dziubany świat- to moja terapia. Sposób na ukojenie nerwów, wyciszenie i idealne ćwiczenie usprawniające ręce :) Nad smyczkiem nie panuję już najlepiej, więc skrzypce póki co leżą w kącie. Gram więc zawzięcie na maszynie, drutach, szydełkach i szpilkach. Trochę inna muzyka, ale efekty bardziej trwałe ;)

Rozkazywać nikomu nie lubię, ale dzisiaj proszę Was o całkowite posłuszeństwo ;) Podarujcie sobie jeden dzień dla siebie. Spuście parę kropli krwi dla pewności, że wszystko gra, a jeśli nawet nie gra, to pamiętajcie, że z każdym felerem można się nauczyć jakoś radzić :)

Wracam do moich igiełek. Dzisiaj  ręce działają jak trzeba, tylko noga poległa. Tym bardziej więc, pozycja siedząca jest wskazana jak żadna inna :)
Miłego dnia

Wasza A.